Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

πράσινος παράδεισος


Κάπου εδώ είμαι χαμένη...
στα χιλιάδες πράσινα νησιά του Βιετνάμ,
απολαμβάνοντας την μικρότητα της ύπαρξης
μέσα στην επιβλητικότητα της άγριας φύσης.
δέος

Μικροί και ανόητοι, χαζοί μπροστά σε τέτοια τελειότητα
Θεέ μου
λες να υπάρχει..

Φτωχά τα λόγια για τέτοιο πλούτο.
δεν βγαίνει λέξη...
μόνο το βλέμμα ταΐζω
και αμίλητη

ακίνητη
νοιώθω την πληρότητα να με διαπερνά σαν ηλεκτρισμός...

δεν περιγράφεται ακόμα

σιγά σιγά

όπως οτιδήποτε μεγάλο

Indochina

3 σχόλια:

John.S είπε...

Apo thn adeia athina se xairetoume kai se zilevoume. Kala na pernas Sis.
Filia

P/S: Oi fotos einai teleies

gina είπε...

Πέρνα καλά!!!!!!! Φιλάκια!!!! Μετά την επιστροφή σου, οπωσδήποτε συνάντηση!!!!
g

fotini είπε...

δεν περιγράφεται η ομορφια! μόνο τη φυλακίζουμε κ την κουβαλούμε μέσα μας.