Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Maby Interesting


Κάτι που έκλεψα, από κάπου που πέρασα...
Καλό φθινόπωρο
g

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Βουτιά σε μια ζωή που δεν έζησα.



Βουτάω λοιπόν και εγώ αλλά δεν βουτάω μαζί σας δυστυχώς.
Δεν βουτάω στο παρόν ούτε στο παρελθόν.

Βουτάω μέσα σε μια ζωή που δεν έζησα ποτέ.

Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω έναν σωρό από στιγμές μικρές αλλά σημαντικές.

Στιγμές που αλλάζουν την ζωή, που την κάνουν να παίρνει μονοπάτια χωρίς επιστροφή. Στιγμές που με τον τρόπο τους το μέλλον έχουν ορίσει και το χτες έχουν γεμίσει.

Σημεία κομβικά αν το σκεφτείς.

Άνθρωποι σε γεμίζουν στιγμές αναμνήσεις χαρές και λύπες.
Άνθρωποι που μπορεί να τους γνώρισες τυχαία.
Άνθρωποι που μπορεί να τους γνώρισες απλά από μια σύμπτωση.
Τυχαίες στιγμές που αλλάζουν ζωές και που με κάνουν να αναρωτιέμαι για το χτες.

Πως θα ήταν η ζωή μου άμα αυτές ήταν διαφορετικές.

Θα αναφερθώ μόνο σε μια για να γίνω αντιληπτός. Ένα τυχαίο γεγονός την κατάλληλη στιγμή ήταν αρκετό για να πάω σε άλλο σχολειό από αυτό που θα έπρεπε κανονικά.

Τι θα γινόταν λοιπόν αν δεν είχε γίνει αυτό? Δεν θα είχα ζήσει μια τελείως διαφορετική ζωή. Άλλο σχολείο άλλοι άνθρωποι άλλα ερεθίσματα άλλες παρέες άλλες αναμνήσεις άλλες εμπειρίες. Θα είχα μεγαλώσει αλλιώς ίσως να ήμουνα λίγο διαφορετικός. Μπορεί αυτή τη στιγμή να μην έγραφά καν σε αυτό το blog.


Μια άλλη ζωή με καλεί να την φανταστώ όχι γιατί την λαχταρώ μιας και μου αρέσουν όσα έχω ζήσει και όσα ζω. Με καλεί απλά για να περιπλανηθώ. Να χαθώ σε κάτι ουτοπικό που ίσως να με κάνει τελικά να αγαπάω πιο πολύ τα όσα ζω. Γιατί αλλιώς θα έχαναν το νόημα τους οι επιλογές και θα γίνονταν ανούσιες να τις ζεις οι στιγμές.

Αρκετά έμεινα όμως στον βυθό και κοντεύω να πνιγώ. Λέω λοιπόν να αναδυθώ και ας μου άρεσε που βρέθηκα για λίγο εδώ. Κάποια στιγμή μπορεί να ξαναρθώ.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Αργά




Αυτή η καταραμένη ώρα έρχεται
και δεν μπορώ με τίποτα να την αποφύγω...
έχει ηρεμία και σιωπή
και ένα σκοτάδι βαθύ
σαν σεντόνι με σκεπάζει,
με ταράζει

Την νοιώθω όλη μέρα από πίσω μου
σκιά στο γέλιο μου
μεμβράνη στην ζωή μου
θολούρα στην ματιά μου
και όταν ανταμώνουμε αργά
στης νύχτας το ξημέρωμα
πληγή στην ύπαρξη μου