Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

μακρύ ταξίδι



τέχουν οι εικόνες σαν στιγμές
εναλλάσονται
και χάνονται

σαν τον χρόνο
σαν την ζωή
βιαστικά μας προσπερνάνε
δεν προλαβαίνονται
ανάλαφρες
δεν πιάνονται
μονάχα καταγράφονται

κουλουριασμένοι στα βαγόνια
διασχίζουμε τον χρόνο

φευγαλέες συναντήσεις
απορριμένα βλέμματα
ζωές παγιδευμένες
ξεχύνονται θες για λίγο, τρομάζουν

μοναξιές πνιγμένες στην βότκα
όλα εκεί διασταυρώνονται


κι όμως,
συμπορευόμαστε βουβά
μαζί, μα τόσο μόνοι....



κοινός ο προορισμός

μα, δεν ανταλλάσουμε λέξη

και τα κεφάλια κολλημένα στο τζάμι

που στάζει την βροχή

σαν τα βουβά μας δάκρυα

για ότι χάνεται...
για ότι δεν πιάνεται
για ότι περνά και δεν ξαναγυρίζει
για όσα δεν έγιναν
για ότι δεν κάναμε
για ότι μας προσπέρασε...