Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Διαπερατότητα




















Ξαφνική ευαλωτότητα
στην επερχόμενη φυγή σου

Σαν άστεγη γυρνώ στους δρόμους
βρεγμένη από τον ιδρώτα
μετά από τόσο καιρό…
Πάει τόσος καιρός…
Έρευνα…
-δεν βρίσκω τα σημάδια του-
Συνηδειτοποίηση…
-δεν πέρασε από πάνω μου-

Ακόμα η γεύση της αποτυχίας
νωπή
δεν καταπίνεται
δεν κατεβαίνει
δεν χωνεύεται

Δύσπνοια

Ψάχνω τις περιοχές του πόνου μου
Απροσδιόριστες
σαν τον ίδιο μου τον πόνο
Και αυτή η αίσθηση της μη επίλυσης
της αδυναμίας του απεγκλωβισμού μου
από την αποτυχία του έρωτα
αυτή πρέπει να είναι που με βασανίζει
περισσότερο και από την αποτυχία
του ίδιου μου του έρωτα

Ξαφνική ανάκτηση της απώθησης:
-εσωτερική παραβίαση την ονόμασα-
δεν έγινε αποβολή συναισθημάτων -όπως ήλπιζα-
απώθηση, απλή απώθηση
Λύπη…

Ράγισαν οι άμυνες μου
με άφησαν ξεκρέμαστη
μαζί με τον καιρό που πέρασε
Έφυγαν -όπως κι εσύ-
μόνο και μόνο για να γυρίσετε δρυμίτεροι
Προδοσία

Προσωπική χαρτογράφηση της κατάστασής μου:
Δεν θες στοργή
και κρέμομαι στωικά από την άρνησή σου αυτή
Κρατιέμαι από τα όχι σου
Από την απόστασή που πήρες
Από το αδιαπέραστο στο βλέμμα σου
Από την αδυναμία σου
Απο την φυγή σου
Από την απουσία σου
που δεν έχει όρια...


Ξαφνική συνειδητοποίηση:



έχεις αφήσει απο καιρό το σκοινί
αλλά το δόλωμα στην άκρη του
με κρατάει μαγκωμένη -ματωμένη-
και ξέρεις γιατί?
γιατί αν το δόλωμα σαπίσει
-αν το σύμπτωμα μου αχρηστευτεί-
θα αποκαλυφτεί
από κάτω
η αλήθεια μου
γυμνή

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Πνοή αφανισμού




Χάνομαι…
Ώρες ώρες μια πληγή
κι άλλες ώρες μια γιορτή
μου γεννά την επιθυμία να χαθώ
υποφέρω, μα δεν ξέρω από τι…

Μουντός ο νους
μου ’ρχεται πάλι η πνοή του αφανισμού
ένα χειμωνιάτικο πρωί σαν σήμερα
περιμένοντας σε κάποιο λιμάνι
ένα καράβι…

με πλακώνει η δυστυχία και η χαρά
χωρίς καμιά προσδοκία.
Την κατάπιε η άβυσσος

πληγή - ένωση στενή
αποκομμένη και διαλυμένη
δεν με περισυλλέγει κανείς
μήτε εσύ
απέναντί μου, μήτε εγώ
υποκύπτομαι στην αδυναμία μου
να μην αντιστέκομαι στην πληγή που μου προξενεί τούτος ο κόσμος
άρνηση θάρρους…μπορεί…

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ

Σῶμα, φταῖς. Καὶ μάταια ἡ φθορὰ σου
μηνύει τώρα τὴν ψυχὴ γιὰ δολιοφθορές.

Σὲ προειδοποίησα πὼς ἦρθε
πρόσφυγας ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς ἀνυπαρξίας
καὶ πὼς τὸ ὄνομα ψυχὴ δὲν εἶναι δικὸ της
ἀνῆκε σὲ μιὰ ἔννοια πεθαμένη
πρὸ τῶν ἐγκοσμίων.
Τὸ ἔμαθα εἰσχωρώντας
στὰ μυστικὰ τοῦ προαισθήματος ἀρχεῖα
- ληξίαρχος ἀρχέγονος τὸ προαίσθημα.

Μιλῶ γιὰ τότε ποὺ ἡ ἄγνωστη
ὑπὸ τὸ πλαστὸ ὄνομα ψυχὴ
ξεβράστηκε μισοπνιγμένη ἄπνους
στὶς ἔρημες ἀκτὲς τῆς σαρκὸς μας.

Ἐκεῖ τὴ βρῆκε πεσμένη μπούμυτα τὸ σῶμα
καθὼς περιπατοῦσε
κατὰ μῆκος τῆς μελαγχολικῆς ἐκτάσεώς του.

Ἀναστατώθηκε γονάτισε δὲν ἤξερε
περὶ φιλιοῦ ἰδέαν δὲν εἶχε
ἄνοιξε τὶς ὁδηγίες τῶν ἐνστίκτων
βλέπε φιλὶ ζωῆς
τὸ βρῆκε τῆς τὸ ἔδωσε τοῦ ἄρεσε
τὴ φίλησε ξανὰ
ἄρχισε νὰ συνέρχεται ἐκείνη.

Τὸ σῶμα θαμπωμένο
ἀπ’ τὴ σεμνὴ ἀοριστία τῆς μορφῆς της
ἀπ’ τὸ λιτὸ ὀλιγαρκὲς περίγραμμά της
ἀπνευστὶ τὴν προσέλαβε
οἰκιακὴ βοηθό του.

Σατανική ἐκείνη
μελιστάλαχτα τὸ κυρίευε.
Τοῦ ἔπλενε τὰ κουρασμένα πόδια
μιὰ τὰ σκούπιζε μὲ τὴ χνουδάτη ὑποταγή της
- χωρὶς ἐσένα τί θὰ ἤμουν -
καὶ μιὰ τοῦ πούλαγε ἀπόσταση, μυστήριο
ἐκβιαστικὸ γιὰ νὰ τῆς χορηγήσει
τῆς ὑπαρκτῆς τὴν ἰθαγένεια.

Ὀλίγον κατ’ ὀλίγον ἔρως πλατωνικὸς
ἐτράφη ἐντὸς τοῦ σώματος
γιὰ τὴν ὡραία ἀφανέρωτη.
Ἔτρεμε μὴν τοῦ φύγει ἡ ψυχὴ.
Γιὰ νὰ τὴ δέσει
ἔσφαλε νὰ τὴν κάνει συνεταῖρο.
Ἄ τὸ ἀνόητο, ἔβαλε τὸ κεφάλαιο
κι ἐκείνη ὅλο κι ὅλο τὸν ἐξωραϊσμὸ

σιγὰ σιγὰ γινόμενη τοῦ ψεύδους της κυρία.
Ἀρωματισμένη αίσχυντηλὰ
σὲ σπηλαιῶδες σαλονάκι ἀποσυρόταν
τάχα θαυματουργὴ εἰκόνα ποὺ δακρύζει
μὲ τὸ παραμικρὸ
κι ἐκεῖ δεχόταν ἄπιστους πιστοὺς
περίεργους μὰ πιὸ πολὺ ἀναγκεμένους
τὸ σῶμα ἐκτοπίζοντας
ἀποδιωγμένο στὴν κουζίνα
νὰ πλένει τὰ κεράσματα
νὰ κλέβει απ’ τὰ τασάκια τὰ φιλιὰ
ποὺ ἄφηναν οἱ γόπες
κρυφὰ νὰ τὶς καπνίζει σὰν κλοπὴ
λὲς καὶ δὲν ἤτανε αὐτό τῆς ἡδονῆς ὁ ἐφευρέτης.

Σῶμα δὲ μὲ ἄκουσες
σ’ τὸ εἶπα πρόσεχέ την, ὅπως βλέπω
αὐτὴ τὸ πάει γιὰ ἀθανασία.

Ἄχ ποὺ νὰ ’κοβε τὴ γλώσσα της
ἡ γρουσούζα πρόβλεψή μου

ἰδοὺ ἐσὺ κλουβάκι χωματένιο
καὶ ἡ ψυχή μας πουλὶ πετούμενο
στὸν ἄπιαστο οὐρανό.
Ἀνώνυμο τελείως
λαθραῖο δηλαδὴ τὸ πῶς νὰ αἰσθανθῶ.

Κική Δημουλά

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

999



Με άδειες τσέπες
και μια άδεια καρδιά
με άδεια χέρια
και άδεια μυαλά
χωρίς σκέψεις
χωρίς δεσμεύσεις
χωρίς πανιά
με λευκά νυχτικά
και με ότι ονειρεύομαι να ζήσω αγκαλιά
στέκομαι ακίνητη
μπροστά στην νέα χρονιά

εμπρός λοιπόν...
γίνε φως για να σε δω
γίνε φωνή για να σε ακούσω
γίνε θάλασσα να σ’ αγαπήσω
γίνε κάτι…μην φοβάσαι πως δεν αξίζεις
βγές από κει και γίνε κάτι
σε παρακαλώ
πόσα τραγούδια ακόμα να σου πώ...

...Με τα δυο χέρια σου ελιάς κλωνάρια
από τρεις φορές εννιά, βγές κι ευχήσου..."
καλή χρονιά 2009

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

θυμάσαι;



Παλιά ήθελα να σε παντρευτώ
μέσα στα γένια σου να χαθώ...

Άκουγα τόση μουσική κοντά σου
που οι μελωδίες μείναν μέσα μου
να μου κρατάνε συντροφιά
τώρα που μεγαλώσαμε...

-σε βλέπω ακόμα μέσα στις μουσικές του μυαλού μου
να χορεύεις -να υποτάσεις τον ρυθμό-
και ο χρόνος παγώνει...

θυμάμαι ήθελα τόσο να σου μοιάσω...

Τρελαινόμουν να γυρίζεις σπίτι με χέρια γεμάτα δώρα
πάντα κάτι μου έφερες
ξέρεις πόσο σε περίμενα;...

-όταν αργούσες σου έγραφα γράμματα να γυρίσεις γρήγορα-

Είχες ζεστή, βαθιά φωνή και αγκαλιά
μα δεν σε χόρταινα ποτέ
όμως το λίγο μου έφτανε μαζί σου
ήταν τόσο πολύ τελικά...
και όταν έφευγες μου έλεγες
"κάνε υπομονή, θα ξανά ’ρθω"

κι όλο φοβόμουν μήπως δεν γυρίσεις
...ευτυχώς δεν έφυγες ποτέ

Ρωτούσα συνέχεια...
κι εσύ μου απαντούσες πάντα
-ακούραστος δάσκαλος-
ήμουν τόσο περίεργη για τα πάντα
ακόμα είμαι..
μα είχες τόση υπομονή μαζί μου
ακόμα έχεις…

έμαθα τον κόσμο μέσα από τις ιστορίες σου
μέσα από τις περιγραφές σου
- ήξερες τα πάντα-
πόσο σοφός μου φαινόσουν...
ακόμα μου φαίνεσαι

Αν αγαπώ τις τέχνες και σε σένα το οφείλω
στον σπόρο της μουσικής που μου φύτεψες
και χρόνια είμαι εραστής της
και μέσα από την μουσική ήρθαν κι άλλα
…γέμισα...

Σ' αγαπώ γι αυτό που είσαι
γι΄αυτό που δεν μπορείς να δεις στα μάτια μου

σ' αγαπώ γιατί τα χέρια σου φτιάχνουν ό,τι μου χαλάει

σ' αγαπώ γιατί ο έρωτάς μου για σένα με κρατάει μακριά από κακοτοπιές

σ' αγαπώ για το πάθος, την δύναμη, και την αυθεντικότητα σου

σ' αγαπώ γιατί ένα κομμάτι μου δεν θέλει να σε αποχωριστεί ποτέ

σ' αγαπώ γιατί αγγίζεις την ποιο ευαίσθητη χορδή μου

σ' αγαπώ γιατί είσαι το πρότυπό μου

…τα κεφαλαία μου γράμματα


Χρόνια πολλά πατέρα