Τ΄ άσπρο χαρτί

Τ'ασπρο χαρτι σκληρος καθρεφτης
επιστρεφει μονο εκεινο που ησουν.

Τ'ασπρο χαρτι μιλα με τη φωνη σου,
τη δικη σου φωνη
οχι εκεινη που σ'αρεσει'
μουσικη σου ειναι η ζωη
αυτη που σπαταλησες.
Μπορει να την ξανακερδισεις αν το θελεις
αν καρφωθεις σε τουτο τ'αδιαφορο πραγμα
που σε ριχνει πισω
εκει που ξεκινησες.

Ταξιδεψες, ειδες πολλα φεγγαρια πολλους ηλιους
αγγιξες νεκρους και ζωντανους
ενιωσες τον πονο του παλικαριου
και το βογκητο της γυναικας
την πικρα του αγουρου παιδιου-
ο,τι ενιωσες σωριαζεται ανυποστατο
αν δεν εμπιστευτεις τουτο το κενο.
Ισως να βρεις εκει ο.τι νομισες χαμενο'
τη βλαστηση της νιοτης, το δικαιο καταποντισμο
της ηλικιας.

Ζωη σου ειναι οτι εδωσες
τουτο το κενο ειναι ο.τι εδωσες
το ασπρο χαρτι.

Γ. Σεφέρης