Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Γυρεύοντας έκφραση και μορφή


Κι αν για τις σκέψεις μου δεν μπορώ να μιλήσω

ο χειρότερος κριτής του εαυτού μου …τελικά

νοιώθοντας να σε ακουμπάω

γεμίζω ηδονικά

μέσα από το κενό μου που μοιάζει να βαθαίνει

πλυμμηρίζω με λέξεις ξανά και ξανά..

ατέλειωτα, ζεστά, και υπέροχα μοναχικά

αφήνομαι να ξεχυθώ…να εκτεθώ

στους διαδρόμους του μυαλού σου να ταξιδέψω, να χαθώ

και μέσα στο καταφύγιο του ονείρου

όπου κανένας θόρυβος απ΄ έξω δεν φτάνει

μόνο το πιο βαθύ συναίσθημα

στην πιο χαμηλόφωνη ώρα

ίσως μπορέσω μια μέρα ν΄αποκριθώ

η ξένη εγώ.

Σε ευχαριστώ…

(στην Αννίτα και σε όσους με πιστεύουν)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ειμαι πολυ περηφανη για σενα
ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ

Ανώνυμος είπε...

σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ!!! Το ξέρεις πως μου είναι πολύ σημαντική η γνώμη σου, αλλά και η πίστη σου σε ότι κάνω.

Annita είπε...

Τι αλλο θα μπορουσα να πω εκτος απο ενα μεγαλο ευχαριστω οσο κοινοτυπο και ας ακουγεται.....
Με συγκινησες βαθια....
Σε ευχαριστω που βρισκεις τοσο ωραια λογια να ξυπνησεις την ψυχη γλυκα και αγρια μαζι.......
please go on!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αννιτάκι μου, τι ωραία φωτό είναι αυτή!!! θα προσπαθώ όσο μπορώ να βγάζω νόημα σε ατά που γράφω, αν και μου είναι δύσκολο ακόμα. ελπίζω με τον καιρό να ωριμάσει η σκέψη μου και η γραφή μου, και να ταξιδεύουμε όλοι μαζί.
Άντε, περιμένω και τις δικές σου βουτιές. Ήδη απο τα σχόλια σου καταλαβαίνω πως έχεις πολλά να γράψεις!!! γλυκά και άγρια μαζί!
φιλιά
μ