θυμάσαι;

Παλιά ήθελα να σε παντρευτώ
μέσα στα γένια σου να χαθώ...

Άκουγα τόση μουσική κοντά σου
που οι μελωδίες μείναν μέσα μου
να μου κρατάνε συντροφιά
τώρα που μεγαλώσαμε...

-σε βλέπω ακόμα μέσα στις μουσικές του μυαλού μου
να χορεύεις -να υποτάσεις τον ρυθμό-
και ο χρόνος παγώνει...

θυμάμαι ήθελα τόσο να σου μοιάσω...

Τρελαινόμουν να γυρίζεις σπίτι με χέρια γεμάτα δώρα
πάντα κάτι μου έφερες
ξέρεις πόσο σε περίμενα;...

-όταν αργούσες σου έγραφα γράμματα να γυρίσεις γρήγορα-

Είχες ζεστή, βαθιά φωνή και αγκαλιά
μα δεν σε χόρταινα ποτέ
όμως το λίγο μου έφτανε μαζί σου
ήταν τόσο πολύ τελικά...
και όταν έφευγες μου έλεγες
"κάνε υπομονή, θα ξανά ’ρθω"

κι όλο φοβόμουν μήπως δεν γυρίσεις
...ευτυχώς δεν έφυγες ποτέ

Ρωτούσα συνέχεια...
κι εσύ μου απαντούσες πάντα
-ακούραστος δάσκαλος-
ήμουν τόσο περίεργη για τα πάντα
ακόμα είμαι..
μα είχες τόση υπομονή μαζί μου
ακόμα έχεις…

έμαθα τον κόσμο μέσα από τις ιστορίες σου
μέσα από τις περιγραφές σου
- ήξερες τα πάντα-
πόσο σοφός μου φαινόσουν...
ακόμα μου φαίνεσαι

Αν αγαπώ τις τέχνες και σε σένα το οφείλω
στον σπόρο της μουσικής που μου φύτεψες

και χρόνια είμαι εραστής της
και μέσα από την μουσική ήρθαν κι άλλα

…γέμισα...

Σ' αγαπώ γι αυτό που είσαι
γι΄αυτό που δεν μπορείς να δεις στα μάτια μου

σ' αγαπώ γιατί τα χέρια σου φτιάχνουν ό,τι μου χαλάει

σ' αγαπώ γιατί ο έρωτάς μου για σένα με κρατάει μακριά από κακοτοπιές

σ' αγαπώ για το πάθος, την δύναμη, και την αυθεντικότητα σου

σ' αγαπώ γιατί ένα κομμάτι μου δεν θέλει να σε αποχωριστεί ποτέ

σ' αγαπώ γιατί αγγίζεις την ποιο ευαίσθητη χορδή μου

σ' αγαπώ γιατί είσαι το πρότυπό μου

…τα κεφαλαία μου γράμματα


Χρόνια πολλά πατέρα