Και μετά με ρώτησε
-Τι βλέπεις εκεί που πάς;
…ωραία ερώτηση…
και έκλεισα τα μάτια
με φύσηξε ο αέρας...
αυτός ο ίδιος άνεμος
που δεν με αφήνει πουθενά να κάτσω για καιρό
σαν να ξέρει πόσο πρέπει να αφεθώ
πόσο να δεθώ...
και πόσο να δώσω...
ξύπνησα στο πριν
και ήταν αλλιώς...
….όπως παλιά...
σαν τότε που ήμουν πάλι στον αέρα...
...σαν ιδέα
και ήμουν εκεί χωρίς πολλά φώτα
χωρίς πολλά θέλω...
με ένα απαλό κίτρινο παντού...
με υπνώτιζε ο καπνός...
ο καπνός και το μυστήριο
και τα κορμιά... αυτά τα λάγνα
που ανεμίζονταν στον χορό
μύριζε αποπλάνηση...
και είχε ένα άρωμα σαν παλιά βαριά κολόνια
...σαν μυρωδιά απο θλιμμένα στενάχωρα στενά
μυρωδιά μπλεγμένη με μπαχαρικά...
μπαχαρικά και νύχτα...
μια νύχτα που γέμιζε χρώματα σιγά σιγά...
και ένας ήχος…
όχι ήχος
…μουσική
μουσική ανατολίτικη
σαγηνευτική
αυτή η πλανεύτρα...
και λίγα…
πολύ λίγα...
ελάχιστα...
σχεδόν τίποτα...
μα οι ματιές έντονες
βαθιές...
βαθιές...
...και τα χαμόγελα αληθινά...
αυθεντικά...
σχεδόν αφοπλιστικά
με το τίποτα αγκαλιά...
πόσο ζήλεψα την ανεμελιά...
της απλής ζωής την χαρά...
να, τι βλέπω εκεί που πάω...
13 σχόλια:
ΕΙΚΟΝΕς χωρις φτιασίδια
ΧΑΜΟΓΕΛΑ πλατιά, αυθεντικά, φτωχικά, αλλά οχι μιζερα
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΩΗΣ
ζωή. όπως είναι.
τίποτ'άλλο.
(και καλή χρονιά, μιας και πέρασα τώρα...:)
έχετε δίκιο.
"φιλοσοφία ζωής"
"η ζωή όπως είναι"
αυτά μας δίνουν μαθήματα ουσίας
τίποτε άλλο
αλλά αυτό είναι πολύ απο μόνο του
καλή χρονιά
με περισότερη σκέψη
και καθημερινό αγώνα για πιο αυθεντική ζωή
ωραίες φωτογραφίες μιρσινάκι...
ωραία ταξίδια...
καλή χρονιά λοιπόν
φιλιά
(καλά, η ρίγανη... τα σπάει!)
g
Καλή χρονιά Τζινάκι μου!!!! έχω κι άλλη ρίγανη, -στο ίδιο σακουλάκι- αν σου τελειώσει πες μου.
ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ BLOG ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΑ .ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΦΤΙΑΣΙΔΩΜΕΝΕΣ.ΜΠΡΑΒΟ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
σε ευχαριστώ φίλε της μουσικής και και φίλε δικέ μου. χαίρομαι αν σε ταξίδεψα έστω και λίγο...είναι πολύ αληθινές οι φωτογραφίες, όπως και οι στιγμές που έζησα. ελπίζω να σε ξαναταξιδέψω σύντομα, σε ένα απο τα επόμενα ταξίδια μου. να έρχεσαι συχνά, όλο και κάποιο ταξίδι θα ζείσεις μέσα απο τις βουτιές μας...μπήκα και στο blog σου που μου άρεσε πολύ.μπορείς να μας χαρίσεις και τις μουσικές σου αν θες. είναι υπέροχες, και ταιριάζουν με τις εικόνες.
υ.γ. με συγκίνησες γιατί ούτε ο πατέρας μου πετάει, και τις φωτογραφίες είχα αγωνία να τις τραβήξω καλά, για να τον ταξιδέψω κι αυτόν...καταλαβαίνεις...
σε φιλώ
ΑΝΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ.KAΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΤΟ ΜΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 8η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜAHLER.MIA KAYTH BRADYA STHN ERHMO ΜΕ ΤΟΝ ΛΙΒΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ.
Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ FAUST ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ,ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΝ.ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΜΑΤΑΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΤΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ,ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΙΝΟ.
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑ ΣΠΗΛΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΟΙΤΟΥΝ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ......
ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΗΡΙΑ ΣΙΩΠΟΥΝ ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.
ΠΕΡΑ ΜΑΚΡΥΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ 3 ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΣΙΛΟΥΕΤΤΕΣ ΝΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ.
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΡΙΑ Η ΑΥΓΥΠΤΙΑ.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ GUSTAV MAHLER SYMPHONY NO 8.
AYTO TO AFIERΩΝΩ STHN MΙRSINIE
αγαπητέ μου φίλε της μουσικής σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την αφιέρωση. διαβάζοντας την περιγραφή σου, η φαντασία μου ζωντάνεψε...θα ψάξω να βρώ το τραγούδι, και θα το βάλω και στις μουσικές του blog.
φιλικά
μυρσίνη
σάπια δοκάρια η ευτυχία από τα αγαθά...τελικά...
να, τι βλέπω εκεί που πάω... Aυτό mirsinie σηκώνει πολλή κουβέντα.Η ευτυχία για μένα είναι μια κατάσταση που κάνει την ψυχή του ανθρώπου να ευφραίνεται.Ομως ολες οι ψυχές δεν είναι ίδιες.Ο Wagner ευρισκόμενος σε απόλυτη ευτυχία έγραψε τα πιο μαύρα έργα του.Νομίζω οτι η προσπάθεια διατήρησης αυτής της κατάστασης προσθέτει πονοκέφαλο και άγχος.Ευτυχία για μένα είναι να προσπαθήσεις να δείξεις στούς ανθρώπους, πως να μάθουν οτι στην απόλυτη μοναξιά τους, η μουσική σού λέει<< δεν είσαι μόνος σου,είμαστε εδώ μαζί>>.Και πίστεψέ με είναι πριτιμότερο να κάνεις παρέα με τον Beethoven παρά με μια μίζερη παρέα.Meditation χρειάζεται για να ευτυχείς σε γερά δοκιμασμένα δοκάρια και να αρνείσαι τα σαθρά και ετοιμόροπα που προσφέρει το υλικό establishement.
WHAT DO YOU THINK?
Aπίθανες φωτο απο Bangok και τα Ελληνικά νησιά.
ONE OF YOUR TWO EYES MUST HAVE A CAMERA LENS INSIDE.Το είχε πει ο ΑΝΤΟΝΥ ΚΟΥΗΝ για τον DAVID LEAN.Ισχύει για σένα.
Φιλικά Χρήστος
Φίλε Χρήστο,
Πολύ ενδιαφέρουσα η οπτική σου για την έννοια της ευτυχίας, και η αλήθεια είναι πως σηκώνει πολύ κουβέντα. Είναι πολύ προσωπική και διφορούμενη η έννοια της ευτυχίας, την ίδια στιγμή που είναι και πολύ αντικειμενική για κάποιους άλλους.
Σίγουρα έχει πολύ κόπο να προσπαθείς να είσαι συνέχεια ευτυχισμένος, σαν αυτό να είναι το υπέρτατο αγαθό. Έτσι κλείνεις την πόρτα στην δυστυχία, που σου επιτρέπει να αξιολογήσεις και την ευτυχία, όταν αυτή έρθει στην ζωή σου…
Προσπαθούμε διαρκώς να ευτυχίσουμε, αλλά το κάνουμε χωρίς να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας, και ίσως αυτό είναι το λάθος. Έχεις δίκιο πως η μοναξιά, -αυτή η τόσο αδικημένα αρνητική για τους περισσότερους ανθρώπους έννοια-, μπορεί να γίνει μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτό που είμαστε, και σε αυτό θέλουμε για να ευτυχίσουμε. Μόνο όταν μάθουμε τι θέλουμε, μέσα από μια περίοδο επαφής με τον άγνωστο αυτό άνθρωπο -τον εαυτό μας-, μπορούμε να το επιδειώξουμε, και να ευτυχίσουμε. Για κάποιους ευτυχία είναι να είναι πολύ κοινωνικοί, για άλλους ευτυχία είναι να κάθονται στον καναπέ τους, και να μην κάνουν τίποτε. Για άλλους, να ταξιδεύουν, για άλλους να κάνουν οικογένεια, για κάποιους να ακούνε μουσική παρέα με τον Beethoven. Συμφωνώ πάντως πως η παρέα με την μουσική είναι από τις καλύτερες συντροφιές στην ζωή. Τώρα που στο λέω, κάνω παρέα με τον Wagner, και είναι βράδυ Σαββάτου.
Η άρνηση των υλικών, είναι πολύ δύσκολη, και θέλει βαθιά δικά σου δοκάρια, και θεμέλια, κόντρα στον καιρό. Συμφωνώ…αλλά έχει και κόστος, όπως άλλωστε βέβαια, όλα τα πράγματα στην ζωή μας.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα κοπλιμέντα σου. Πάρα πολύ ωραίο ήταν αυτό που μου έγραψες. Αν εγώ έχω την κάμερα στο μάτι μου, εσύ σίγουρα έχεις μια βελόνα από πικάπ στο αυτί σου…και τις μελωδίες μέσα σου. Και όχι μόνο τις ζεις, αλλά μέσα από την φαντασία σου, μας τις κάνεις εικόνες…ωραία τέχνη και αυτή, δεν νομίζεις? Κάθε φορά που μπαίνω στην σελίδα σου, ταξιδεύω κι εγώ μέσα από τις μουσικές σου.
Τα πιο ωραία ταξίδια τελικά, είναι αυτά του μυαλού μας.
Φιλικά
μυρσίνη
Και μετά με ρώτησε
-Τι βλέπεις εκεί που πάς;
…ωραία ερώτηση…
και έκλεισα τα μάτια
Τι ψάχνεις εκεί πού πας;Πάλι με ταξίδεψες απόψε,και σε είδα στο Vietnam να κοιμάσαι πάνω σ`ενα πλοιάριο.Φαινόσουν κουρασμένη.Παρατηρώντας τη φωτο για αρκετή ώρα ένοιωσα να ξεκουράζομαι.
Εμοιαζες ευθραυστη
Αγαπητέ μου Χρήστο, βλέπω πως σε διακινούν οι φωτογραφίες μου...πολύ χαίρομαι, δεν το περίμενα κάποιος να τις παρατηρεί τόσο πολύ. μου δίνεις έναυσμα να βάλω κι άλλες απο το ταξίδι που ετοιμάζω στο Μπαγκλαντέζ και την Ινδία σε λίγο καιρό.
Τι βλέπω εκεί που πάω...ωραία ερώτηση...μου την έκανα κι εγώ, αλλά δεν έχω απαντήσει ακόμα στον εαυτό μου. Όλα αυτά που αποτυπώνω σίγουρα, όλα αυτά που εσείς βλέπετε απο τις φωτογραφίες μου, βλέπω πέρα απο τα όριά μου μαλλον...
το πρωί που ξημέρωσε στο καράβι του Βιετνάμ, ήταν ένα απο τα πιο όμορφα πρωινά της ζωής μου...και, ναι, είμαι εύθραυστη, αυτό είναι αλήθεια...και ας προσπαθώ τόσο να το κρύψω...
μου αρέσει που είσαι παρατηρητικός και εύστοχος.
καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου