Τι να΄ ναι αυτό που με πονάει
που στο βάθος με χτυπάει
Τι να’ ναι αυτό που τόσο απελπισμένα αποζητάω
Ένα απλοϊκό μυαλό;
ή την επιθυμία κατά βάθος να μην είμαι ελεύθερη
να μην αναζητάω…
Κρεμιέμαι μετέωρη σε συναντήσεις
σε συζητήσεις
στις μέσα μου δεσμεύσεις
παρακινούμαι κρυφά από την γοητεία
που έχουν οι απαγορεύσεις
και επιστρέφω σε μια κατάσταση αφόρητη
μα τόσο γνώριμη…
και αντέχω ακόμα στωικά
την καθημερινότητα της παραίτησης
με μια εσωτερική αίτηση
ν΄ αλλάξω…ναι
ν΄ αλλάξω αίσθηση
Θ΄ αντέξω άραγε να ζήσω όπως θέλω
να με καταλάβω βαθιά
Θ΄ αντέξω κάποια στιγμή άραγε
να μ’ αγαπήσω…
7 σχόλια:
sagapo misrinaki ,!!! yperoxo ,
Είναι "Άξιον Αγάπης".
http://hamomilaki.blogspot.com/2008/10/lovable-collection.html
σε ευχαριστώ ειρηνάκι μου. κι εγώ σε αγαπώ!!!
σε ευχαριστώ κι εσένα hamomilaki. i will check your blog too
Πόσο αγγίζουν τα λόγια σου αυτά.
Πόσο δύσκολο μοιάζει το να ζήσουμε όπως θέλουμε.
Πόσο δύσκολο να δούμε βαθιά μέσα μας και να αγαπήσουμε πραγματικά αυτό που θα ανακαλύψουμε.
Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Πολύ όμορφο blog.
Όμορφα λόγια μας ταξιδεύουν.
Όμως ακόμα βλέπω θλίψη μέσα σου.
Πότε θα ανατείλει επιτέλους η χαρά?
Άλλαξε μούσα για να σε δούμε με άλλα συναισθήματα να αναδύεσαι
την επόμενη φορά.
Μα και αν ακόμα δεν αλλάξεις εμείς θα είμαστε εδώ, όσα μαζί μας επιλέγεις να μοιράζεσαι να ακούμε.
"...ένα απλοϊκό μυαλό ή την επιθυμία κατα βάθος να μην είμαι ελεύθερη να μην αναζητάω..."
Ένα απλοϊκό μυαλό??? μας μαθαίνεις πως να βουτάμε... ένα απλοϊκό μυαλό δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει αυτό!!!
είναι εύκολο να μένει κανείς απλά σε αυτό που βλέπει... εμείς ψάχνουμε να βρούμε αυτό που είναι κρυμμένο...!!!!! αυτός είναι και ο σκοπός του ταξιδιού!!! :-)
Συνέχισε το ταξίδι και θα είμαστε εδώ όταν θα ανακαλύπτεις τους κρυμμένους σου θησαυρούς!!!!!
στελλίτσα μου γλυκιά, τι χαρά να σε διαβάζω. εσύ με καταλαβαίνεις καλά, τα λόγια είναι περιττά. θα τα καταφέρουμε είμαι σίγουρη, σιγά σιγά. σε ευχαριστώ
γιαννάκο μου,δεν αλλάζουν έτσι εύκολα τα συναισθήματα. πρέπει μάλλον να κάνουν τον κύκλο τους. αλλά δεν είναι πια τρομαχτικά, μην ανησυχείς. Αυτό που θέλω είναι να τα μοιράζομαι μαζί σας. μόνο έτσι θα τα αποδεχτώ, θα τα αγαπήσω, και γιατί όχι, θα τα ξεπεράσω.
το ξέρω πως είσαι δίπλα μου, και αυτό είναι το πιο ανακουφιστικό απο όλα
ιωαννούλα μου, μαζί βουτάμε, μαζί ανακαλύπτουμε, τρομάζουμε, φοβόμαστε, αλλά το ζούμε και το μοιραζόμαστε. Είσαι από τους ανθρώπους που με κάνουν να μην νοιώθω μοναξιά στο blog. και είναι πιο εύκολες οι ανακαλύψεις έτσι.
Δημοσίευση σχολίου