Εσωτερική αναστάτωση…

Στην συνάντηση της ματιάς
και στην δύναμη του βλέμματος
πάγωσε το αίμα ο έρωτας
στέγνωσαν οι ανάσες...

...χρόνια τον είχες ξεχάσει…
...χρόνια τον είχες λησμονήσει...

Ο στιγμιαίος αυτός, ακατανίκητος πόθος
ορός της ζωής
ταράχτηκες...

έλιωσαν τα κλειδιά της φυλακής σου
αυτά που κρατούσες στα χέρια σου για χρόνια
μαζί με την σεξουαλική απελευθέρωση
μαζί με την ανάγκη να ζήσεις...

Ανατροπή...

Ακαριαίος βομβαρδισμός
στην αποστειρωμένη ζωή
χωρίς εφόδια
χωρίς μυαλό
χωρίς εσένα

Πλύσου λοιπόν με την νοσταλγία του...

Αποθαρρυμένη από την λησμονιά
και στην αποφυγή να ξαφνιαστείς
βρέθηκες αιφνίδια ηττημένη από την παρουσία του
σε ξεπέρασε...

Κι ένα νεύρο στο μάτι χτυπάει δυνατά
να εισπράξει το συναίσθημα...
να διαπεράσει το βλέμμα
να μπει στα σπλάχνα του έρωτα
στο τέρμα του ατέρμονου μονοπατιού...

μόνο η ορμή του έρωτα νικάει τον θάνατο
κι εσύ παλεύεις να τον θανατώσεις
κόντρα στην φύση του
κόντρα σε σένα...

Απενοχοποίηση… -σκηνή πρώτη-

πόσο δύσκολα παλεύεις την ορμή
λαχάνιασες...

Μα, το κυνήγι είναι δέσμιο στην φύση του έρωτα
Υπερβολικά περίπλοκο για να το αντέξεις...το ξέρω
και η έλξη ασφυκτική... σε καλεί
πηγαίνεις τυφλή, ξέρεις ακριβώς που...

Κι έτσι άναρχα και απότομα
-με το φεγγάρι αγκαλιά-
Φυσάς την σκόνη της μοναξιάς

Ξεγλιστράς στην σχέση...

Απενοχοποίηση- σκηνή δεύτερη-

Να πλανηθείς...
Να ξεγελαστείς με ασφάλεια...
Μόνο και μόνο για να επιλέξεις
την δέσμευση από την αβεβαιότητα...
σωστά...αυτό θα κάνεις, το ξέρεις...

Θα δαμάσεις τα λυσσασμένα ένστικτα
Θα τα υποτάξεις... Θα τα φιμώσεις
Θα βγεις νικητής
στην αναμέτρηση του εαυτού σου...

-δεν θα είχες καταφέρει να επιβιώσεις
χωρίς αυτή την βαθιά ριζωμένη συνήθεια
να επιλέγεις τον δρόμο της σταθερότητας-

Εσωτερική σύγκρουση...

Είσαι γεμάτη μώλωπες...

Δραπέτευσε λοιπόν...

Δίχως εσωτερικό διχασμό δεν υπάρχουμε

Οι πιο σκληρές δοκιμασίες
είναι αυτές που ζούμε στο μυαλό μας...

Ο εραστής είναι πάντα μοναχικός
Ο σύζυγος πάντοτε συνοδεύεται
αλλά και απατάται...

Και εσύ γυναίκα -κατά βάθος-
δεν ανήκεις ούτε στον έναν ούτε στον άλλον...
καθώς με τον τρόπο σου
έχεις τα πάντα και τίποτε...

Οι εραστές...τρεις άνθρωποι...
το τρίγωνο της ζωής
ο καθρέφτης της μοίρας του ανθρώπου...
δύο...τρεις...δύο...τρεις...ένας...

κανένας...

από καιρό έχω επιλέξει να μην καταλαβαίνω...
να μην εξηγώ...να μην ερμηνεύω...
Απλώς να παραδίνομαι...
Εσύ;

ΥΓ. Απενοχοποίηση -σκηνή τελευταία-

«Η απιστία είναι γι αυτούς που βρίσκονται στην λάθος μεριά…»

ΥΓ2. Υπάρχουν τόσοι τρόποι για να αγαπηθούμε…

ΥΓ3. στην Αναστάτωση...στην Ανατροπή...στην Απάτη...στην Αμαρτία...στην Απενοχοποίηση......στην Αννίτα