-επαναπροσδιορίζοντας την ηδονή…-
σχέση ηδονής και πόνου – μια σχέση σεξουαλική
-δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε μόνο- υπάρχει και το τέλος
Ηδονή που πονάει...
και η συνουσία τελειώνει, και το ξέρουμε
μα την απολαμβάνουμε ηδονικά
μέχρι το τέλος
Ας αποδεχτούμε και το δικό μας, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε
Για να μπορέσουμε να ζήσουμε
Την χαμένη ηδονή για ζωή
Αποδομημένοι από ηθικολογία και από ιδεολογία
Γευόμαστε χωρίς συναίσθηση, χωρίς συναίσθημα
Και το πνεύμα νοσεί
Αρρώστια χωρίς αναισθητικό….αρρώστια βαριά
σπρωχνόμαστε στην απομόνωση
και αυτή η συγκίνηση…που πήγε….
Ας ψάξουμε να την βρούμε μέσα στην ζωή
αντί να ψάχνουμε έναν δρόμο να ελαττώσουμε την οδύνη
πόσο επικίνδυνο
να ζούμε την ψευδαίσθηση…
– πληρώνουμε ακριβά τους φόβους μας-
Θέλουμε να μοιραστούμε –σχετιζόμαστε- ανακούφιση παροδική
μα δεν ανήκουμε στις σχέσεις
περιορισμένοι μέσα στα όριά μας
Αδυνατούμε ν’ αποδεχτούμε τον εαυτό μας…πόσο μάλλον τον άλλον
Ας επαναπροσδιορίσουμε την κουλτούρα μας
Ας βρούμε την γυμνή ζωή…γυμνοί κι εμείς
Χωρίς μεσολάβηση, χωρίς περιορισμούς, χωρίς χειρισμούς
Ας γνωριστούμε χωρίς εχθρότητες
Αποδοχή της ευθραυστότητας
Έχουμε πάρει τον εαυτό μας πολύ σοβαρά
δεν είμαστε κάτι το φοβερό
Ας μην το παίζουμε σοβαροί
Το πιο σταθερό πρόβλημα -αυτό της πνευματικότητας-
και της ταυτότητας – μια ταυτότητα χωρίς πρόσωπο
-Οι τραγικές συνέπειες της αποπροσωποποίησης της ταυτότητας-
Ας έρθουμε σε αντιπαράθεση λοιπόν
Ξεκινάω…
«Θέτω τον εαυτό μου υπό αμφισβήτηση…»
Πνευματική διαταραχή ή ηθική παρεκτροπή;
Accept me as I am…it is the only way we can discover each other
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου