Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

συνεχίζοντας το ταξίδι...



Πήγαινε σε αυτόν τον χώρο βαθιά μέσα σου
και δώσε την άδεια να φύγουν όλα εκείνα που μεταφέρεις
και που είναι άχρηστα πια…
Άφησε τα να φύγουν
-δήθεν να σου ξεφύγουν-
Ξεπροβόδισέ τα με αγάπη

Η συγκίνηση θ΄αρχίσει
όταν αρχίζεις να γνωρίζεις
και να μπορείς να βρείς
τον τρόπο που
όλα τα διάφορα μέρη σου
συνδυάζονται.

Με ποια παλεύεις?
Ποια κοιμούνται?
Ποια νοιώθεις επικίνδυνα και αγνοημένα?
Ποια αποδέχτηκες τόσο ολοκληρωτικά
που ήθελες να είναι το μοναδικό σου μέρος?

Έχε επίγνωση.
Τις εμπειρίες, τις ελπίδες
τις επιθυμίες, τα μυστικά βάσανα
τις ανησυχίες,
-τις ένθερμες ασάφειές σου…-
Κάνε χώρο να ξετυλιχτούν
...πολύ αργά

Άφησέ τα, γνώρισέ τα
Κλείσε τα μάτια και συγκεντρώσου
Ελευθερώσου
Αγωνίσου, ξεδιάλεξε και πρόσθεσε
Δέξου μόνο ότι σου ταιριάζει

Κάνε την συνέχεια του ταξιδιού σου
να αποτελεί μια υπέροχη έκπληξη
Συντονίσου, εστιάσου και
να είσαι έτοιμος



Υ.γ. περιοριζόμαστε μόνο όταν μας λείπει η επίγνωση

αφιερωμένο στον αδερφό μου, και σε όσους αγωνίζονται

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχ! ταξιδεύτρα Μυρσίνη,
ευαίσθητη, στοχαστική Μυρσίνη,
"καλά κρυμένη"
για όσους ανάλαφρα σε διαβάζουν,
Μυρσίνη.
Αν μπορούσαμε να διαλέγαμε
τα ταξίδια μας
αφήνοντας πίσω ό,τι μας πονάει!
Τις όμορφες άγκυρες
που υπέροχα μας στολίζουν,
όπως πολύ εύστοχα λέει
ο Καπετάνιος μου,
αχ! και να μπορούσαμε ν' αφήσουμε
πίσω για πάντα.
Όμως δε γίνεται
κοριτσάκι.
Κι όσο θ' ανεβαίνεις
την ανηφόρα του χρόνου
και τα μελτεμάκια θα σε φυσάνε
από παντού
τόσο θα το καταλαβαίνεις.
Να ζεις, έχει αξία
Μυρσινάκι μου,
να ζεις και με τις "αγκυρούλες"
σου ωραία στολισμένη.
Να σου ευχηθώ απ' την καρδιά μου
ατέλειωτα ταξίδια
μαγικά
κι όμορφα αγκυροβόλια
μ' όσο το δυνατόν
λιγότερες άγκυρες
τριγύρω στολισμένη.
Όμορφη Κυριακή
Sταυρούλα.

Ανώνυμος είπε...

Σταυρούλα μου καλή,
αδερφή του καπετάνιου
υπέροχη έκπληξη κι εσύ στην φουρτούνα των κυμάτων μας
με την γραφή σου γλαφυρή
άλλοτε κοφτερή, και άλλοτε σαν χνούδι απαλή
πώς έρχονται έτσι
να συναντιόμαστε τα αδέρφια όλα μαζί
ψάχνοντας για εμένα, συνάντησες και τον αδερφό μου (john s.)
τον δικό μου καπετάνιο!
υπέροχη συγκυρία, δεν βρίσκεις…
με τέτοιο πλήρωμα θαρρείς πως δεν με νοιάζει άλλο πια
να αφήσω τις άγκυρες.
Έχεις δίκιο, δεν θα ρίξω στην θάλασσα τίποτα από όσα με πονάνε
δεν θα ταΐσω κανένα ψάρι
Θα τα συντηρώ όλα στο πικρό αλάτι μου
Δεν με νοιάζει να μείνω κολλημένη, αγκυροβολημένη, εγκλωβισμένη και πονεμένη, ασφυκτικά ματαιωμένη στην ακίνητη θάλασσα. Θα βγαίνω κάθε βράδυ στην προβλήτα να γυρεύω την παρέα σας, και θα τα λέμε μέχρι το ξημέρωμα.
Ο καπετάνιος θα φροντίζει τα όνειρά μας…
Όταν γυρίζουμε μόνοι στο κρεβάτι να κοιμηθούμε
Θα μας ταξιδεύει κι εκεί
Και δεν θα φοβόμαστε πουθενά..
σαν όνειρο φαντάζει...
λες να είναι η αλήθεια μας?

Καλωσόρισες καπετάνισσα
Γέμισε η παρέα μου αγκαλιές
Ζεστά φιλιά και Κυριακές!