Διαπερατότητα

Ξαφνική ευαλωτότητα
στην επερχόμενη φυγή σου

Σαν άστεγη γυρνώ στους δρόμους
βρεγμένη από τον ιδρώτα
μετά από τόσο καιρό…
Πάει τόσος καιρός…
Έρευνα…
-δεν βρίσκω τα σημάδια του-
Συνηδειτοποίηση…
-δεν πέρασε από πάνω μου-

Ακόμα η γεύση της αποτυχίας
νωπή
δεν καταπίνεται
δεν κατεβαίνει
δεν χωνεύεται

Δύσπνοια

Ψάχνω τις περιοχές του πόνου μου
Απροσδιόριστες
σαν τον ίδιο μου τον πόνο
Και αυτή η αίσθηση της μη επίλυσης
της αδυναμίας του απεγκλωβισμού μου
από την αποτυχία του έρωτα
αυτή πρέπει να είναι που με βασανίζει
περισσότερο και από την αποτυχία
του ίδιου μου του έρωτα

Ξαφνική ανάκτηση της απώθησης:
-εσωτερική παραβίαση την ονόμασα-
δεν έγινε αποβολή συναισθημάτων -όπως ήλπιζα-
απώθηση, απλή απώθηση
Λύπη…

Ράγισαν οι άμυνες μου
με άφησαν ξεκρέμαστη
μαζί με τον καιρό που πέρασε
Έφυγαν -όπως κι εσύ-
μόνο και μόνο για να γυρίσετε δρυμίτεροι
Προδοσία

Προσωπική χαρτογράφηση της κατάστασής μου:
Δεν θες στοργή
και κρέμομαι στωικά από την άρνησή σου αυτή
Κρατιέμαι από τα όχι σου
Από την απόστασή που πήρες
Από το αδιαπέραστο στο βλέμμα σου
Από την αδυναμία σου
Απο την φυγή σου
Από την απουσία σου
που δεν έχει όρια...


Ξαφνική συνειδητοποίηση:



έχεις αφήσει απο καιρό το σκοινί
αλλά το δόλωμα στην άκρη του
με κρατάει μαγκωμένη -ματωμένη-
και ξέρεις γιατί?
γιατί αν το δόλωμα σαπίσει
-αν το σύμπτωμα μου αχρηστευτεί-
θα αποκαλυφτεί
από κάτω
η αλήθεια μου
γυμνή