Αβέβαιος πάλι ο δρόμος
Κι εγώ έρημη σαν το τούνελ...
Επιστρέφοντας στον έξω κόσμο
Ότι έχω εντός μου κρυμμένο σπαταλάω
Αυτό που γέννησα και έθρεψα κρυφά
και η νύχτα μέσα μου λυσσά...
ταρακουνά την θάλασσα.
Ακούς;
Μια θύελλα τα κύματα του τρόμου
Κι εσύ, εκείνες τις αλαφιασμένες ώρες
σιγοτραγουδούσες...
και η μοναξιά είναι εδώ τώρα που λείπεις
με σημαδεύει μέσα στη νύχτα
και η παρουσία σου στέκει σαν απουσία
...σαν σιωπή
και η φωνή μου δεν σε ακουμπά.
Μ΄ακούς;
Λύπη μου εσύ πλατιά
Τι τρέχει ξαφνικά;
Τι έγινε και η καρδιά μου έκλεισε
σαν νυχτολούλουδο;
κι εσύ είσαι μακριά
...κάπου
κι από ότι ζωντανό πιο πέρα ακόμα...
8 σχόλια:
me gemizeis , mesa stin monaxia mou ,,, ta logia sou parigoria ,,
Να' σαι καλά Ειρηνάκι μου. Κι εγώ έχω εσάς για συντροφιά στην μοναξιά.Ευτυχώς!!
Μυρσινούλα μου αν είναι έτσι όμορφη η μοναξιά εγώ θα πάρω 2.
μιλάς για την συντροφιά της μοναξιάς φαντάζομαι, και όχι για την ίδια την μοναξιά. Αυτή δεν είναι για χόρταση, ούτε να την παίρνεις δύο δύο.Η συντροφιά είναι καλή, δεν μπορώ να πω!!
Μιλάω γενικά για όσα βλέπω γύρω σου. Τους ανθρώπους τους φίλου τις καταστάσεις τις χαρές και τις λύπες και γενικά όσα σε περιτριγυρίζουν και σε συντροφεύουν. Όσα εγώ μπορώ να δω και να ξέρω φυσικά.
Μοναξιά και συντροφιά είναι έννοιες αντίθετες αν το σκεφτείς.
Η μια προϋποθέτει την απουσία της άλλης.
Η απουσία ενός στοιχείου από την ζωή δεν προκαλεί μοναξιά.
Προκαλεί έλλειψη πόνο θλίψη ή όπως αλλιώς θες να το πεις αλλά όχι μοναξιά.
Νομίζω πως η έννοια της μοναξιά όπως εγώ την ορίζω απέχει πολύ από όλα αυτά που ζεις. Φυσικά αυτή είναι η δικιά μου οπτική τίποτα παραπάνω.
Αν όλα όσα ζεις λοιπόν τα λες μοναξιά εγώ συνεχίζω να θέλω 2
η μοναξιά είναι μια αίσθηση, ένα συναίσθημα που δεν έχει απαραίτητα σύνδεση με την εξωτερική πραγματικότητα. Μπορείς να νιώθεις μοναξιά, και να έχεις πολλούς ανθρώπους δίπλα σου...δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις. Είναι εσωτερική η μοναξιά. είναι μέσα μας. ίσως είναι η μοναξιά που νοιώθουμε με τον εαυτό μας καμιά φορά. με τα κενά μας. Πάντως εγώ για αυτήν μιλάω. Και όχι για την έλλειψη ατόμων δίπλα μου. Όσο για αυτό, νοιώθω πολύ τυχερή, και έχεις δίκιο. όλοι όσοι βρίσκονται γύρω μου, είναι αληθινοί, ουσιαστικοί, μοναδικοί, και πολύτιμοι. Είναι η ζωή μου. Και είναι η καλύτερη συντροφιά μου. Στα ποιήματα μου σπάνια μιλάω για ανθρώπους. Συνήθως αναφέρομαι σε έννοιες.
σε αγαπώ πολύ πάντως συντροφιά μου!
Αδελφούλα μου για το ίδιο πράγμα μιλάμε νομίζω απλά ίσως να κολλάω στις λέξεις ενώ δεν θα έπρεπε.
Για μένα η εσωτερική μοναξιά όπως και η εξωτερική έχει μια έννοια απόλυτη. Είναι η παντελής έλλειψη από πράγματα που σε γεμίζουν. Το απόλυτο κενό. Δεν νομίζω πως συμβαίνει λοιπόν αυτό.
Κανείς και δεν είναι απόλυτα γεμάτος μέσα του αυτό είναι σίγουρο.
Όλοι μας έχουμε τα δικά μας κενά. Και εγώ τα έχω.
Όταν αναφέρομαι σε ανθρώπους αναφέρομαι σε αυτά που σου προσφέρουν.
Όλοι αυτοί που είναι γύρω σου δεν σε γεμίζουν ψυχικά? Δεν σε καταλαβαίνουν?
Δεν σου προσφέρουν ουσιαστικά συναισθήματα? Δεν σου γεμίζουν κάποια κενά?
Νομίζω πως ναι ειδικά όσοι έχεις επιλέξει να είναι πολύ κοντά σου.
Σίγουρα δεν στα γεμίζουν όλα και σίγουρα υπάρχουν και άλλα που δεν μπορούν.
Αυτό όμως δεν μπορώ εγώ να το ορίσω σαν εσωτερική μοναξιά. Κάπως αλλιώς ίσως.
Όπως και να έχει και όπως και να ορίζεται νομίζω πως το πλοίο της “μοναξιάς” σου έχει καλό καπετάνιο και πολλούς καλούς συνεπιβάτες.
Φιλιά
Λοιπόν θα πρέπει να γράψουμε στο blog σου περι μοναξιάς, γιατί το θέμα είναι δυνατό. Ο εαυτός μου μπορεί να με μην με γεμίζει αγαπημένε μου, όχι οι άλλοι. οι άλλοι παίζουν τον ρόλο τους, αλλά μέχρι ένα σημείο.
Και για μένα δεν υπάρχει απολυτότητα. Δεν χαρακτηρίζω τίποτα με όρους αυστηρούς. Δεν πιστεύω πως η παντελής έλλειψη ενδιαφερόντων και μόνο είναι παράγοντες που σε οδηγούν σε εσωτερική μοναξιά. Αυτό σίγουρα μπορεί να σε οδηγήσει σε κατάθλιψη.
Τέλος πάντων, προτείνω ανάλυση στο blog σου.
Πάντως, ναι, έχω καλό καπετάνιο και συνεπιβάτες, συνεπιβάτη μου.
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου