Βουτάω λοιπόν και εγώ αλλά δεν βουτάω μαζί σας δυστυχώς.
Δεν βουτάω στο παρόν ούτε στο παρελθόν.
Βουτάω μέσα σε μια ζωή που δεν έζησα ποτέ.
Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω έναν σωρό από στιγμές μικρές αλλά σημαντικές.
Στιγμές που αλλάζουν την ζωή, που την κάνουν να παίρνει μονοπάτια χωρίς επιστροφή. Στιγμές που με τον τρόπο τους το μέλλον έχουν ορίσει και το χτες έχουν γεμίσει.
Σημεία κομβικά αν το σκεφτείς.
Άνθρωποι σε γεμίζουν στιγμές αναμνήσεις χαρές και λύπες.
Άνθρωποι που μπορεί να τους γνώρισες τυχαία.
Άνθρωποι που μπορεί να τους γνώρισες απλά από μια σύμπτωση.
Τυχαίες στιγμές που αλλάζουν ζωές και που με κάνουν να αναρωτιέμαι για το χτες.
Πως θα ήταν η ζωή μου άμα αυτές ήταν διαφορετικές.
Θα αναφερθώ μόνο σε μια για να γίνω αντιληπτός. Ένα τυχαίο γεγονός την κατάλληλη στιγμή ήταν αρκετό για να πάω σε άλλο σχολειό από αυτό που θα έπρεπε κανονικά.
Τι θα γινόταν λοιπόν αν δεν είχε γίνει αυτό? Δεν θα είχα ζήσει μια τελείως διαφορετική ζωή. Άλλο σχολείο άλλοι άνθρωποι άλλα ερεθίσματα άλλες παρέες άλλες αναμνήσεις άλλες εμπειρίες. Θα είχα μεγαλώσει αλλιώς ίσως να ήμουνα λίγο διαφορετικός. Μπορεί αυτή τη στιγμή να μην έγραφά καν σε αυτό το blog.
Μια άλλη ζωή με καλεί να την φανταστώ όχι γιατί την λαχταρώ μιας και μου αρέσουν όσα έχω ζήσει και όσα ζω. Με καλεί απλά για να περιπλανηθώ. Να χαθώ σε κάτι ουτοπικό που ίσως να με κάνει τελικά να αγαπάω πιο πολύ τα όσα ζω. Γιατί αλλιώς θα έχαναν το νόημα τους οι επιλογές και θα γίνονταν ανούσιες να τις ζεις οι στιγμές.
Αρκετά έμεινα όμως στον βυθό και κοντεύω να πνιγώ. Λέω λοιπόν να αναδυθώ και ας μου άρεσε που βρέθηκα για λίγο εδώ. Κάποια στιγμή μπορεί να ξαναρθώ.
2 σχόλια:
μιλας για στιγμές μιας ζωής που έζησες κ δεν μετανοιωσες! ένα + λοιπον στον απολογισμο. σε χαίρομαι.
Αγαπημένε μου!!! Τι χαρά μου δίνεις να σε γνωρίζω πιο καλά.Η βουτιές είναι πάντα ατομικές, μέσα σε μια θάλασσα που όλοι κολυμπάμε. Μαζί μας είσαι, και μοιράζεσαι σκέψεις και συναισθήματα που βρίσκονται λίγο πιο βαθιά από την επιφάνεια των όσων ζούμε. Μας απασχολούνε σε στιγμές που μιλάμε με τον εαυτό μας. Που ταξιδεύουμε μέσα μας. Καλωσόρισες λοιπόν μικρούλη μου μα τόσο ώριμε αδερφέ μου στις βουτιές που πολλές φορές νοιώθουμε να μας πνίγουν, αλλά που στην ανάδυση έχεις ένα τόσο όμορφο συναίσθημα! Από την εμπειρία του βυθού, αλλά και από τον φρέσκο αέρα που αναπνέουμε βγαίνοντας. Στο κάτω κάτω, όλα σκέψεις είναι. Και όλα είναι στιγμές όπως λες. Δεν νομίζω να είναι τυχαίες. Και δεν νομίζω πως θα ήσουν πολύ διαφορετικός σαν χαρακτήρας αν είχες μεγαλώσει αλλιώς. Τα δομικά στοιχεία του χαρακτήρα σου είναι στο DNA σου. Απλώς διαμορφώνονται ανάλογα με το περιβάλλον. Δες την ταινία sliding doors που με είχε σοκάρει πριν χρόνια, και η οποία διαπραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα.
Κατά τα άλλα το κείμενό σου είναι υπέροχο, οι σκέψεις σου βαθιές και ουσιαστικές, και θέλω να βουτάς πιο συχνά. Να έχω παρέα. Γιατί με αυτές τις σκέψεις που με διακινείς να κάνω διαβάζοντας τα κείμενά σου, μπορεί να μου αλλάξουν και μονοπάτια στην ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις...
Σκέψουν να είχαμε γεννηθεί στο Βιετνάμ...και να είχαμε μόλις βγεί απο έναν πόλεμο. Ζωές που δεν θα ζήσουμε ποτέ,αλλά που τις φανταζόμαστε,και περιπλασνιόμαστε ουτοπικά. Γιατί όλα είναι ζωή. ακόμα και η φαντασία.
Δημοσίευση σχολίου