«ζωντάνεψαν οι μνήμες των συναισθημάτων..»
Δεν θέλω να γυρίσω πίσω
εκεί που πρέπει να θυμάμαι
εκεί που με την σκέψη μου λυπάμαι
κλείνω τα μάτια γερά
να ταξιδέψω στις στιγμές
που ένοιωσα να ζω ξανά
κάθε χάδι ξύπνημα
ανατριχίλα, σκίρτημα
σ΄ ένα κορμί παγωμένο για μήνες
ξένο από μνήμες
κλείνω τα μάτια σφιχτά
να αισθανθώ την μυρωδιά
να γεμίσω ξανά, γλυκά και αληθινά
ότι με πονά βαθιά
κλείνω τα μάτια μου ζεστά
το χέρι στο κορμί να ξανανιώσω,
αυτό το κορμί που λαχταρά να ελευθερωθεί
απ’ ότι καιρό παλεύει να σωθεί
ποια ανάγκη πονάει να λυτρωθεί
ν’ απαγκιστρωθεί
το χάδι υπέροχο, βαθύ...
Γνώρισέ με, αγάπησέ με
ξένε εσύ, για μια στιγμή
για μια μονάχα υπέροχη στιγμή
κλείνω τα μάτια, δεν θέλω να χαθεί
πως να την κρατήσω
να την ζήσω
πόσες φορές να την κλειδώσω
υπέροχα δικιά μου να την νοιώσω
να ξανανιώσω
Κλείνω τα μάτια, ξανά και ξανά
θέλω να μείνω εκεί
στην ζέστη από του ιδρώτα το κορμί
στου πόνου μου το γιατί
ακίνητη να τυλιχτώ
στα λευκά σεντόνια
στου έρωτα τα χνότα
Πως να κρατήσω ζωντανή αυτή την νότα;
στου νησιού το ξημέρωμα
μοιάζει με βόλτα
3 σχόλια:
Κορμιά που έζησαν με πάθος
τη δύση και την ανατολή
Στά χείλη έμεινε η γλύκα
απ΄το φιλί που λαχταρούν
Ενα χάδι του έρωτα,
πόθο ξυπνάει
Φεύγει και χάνεται η μοναξιά...
Υπέροχο ποίημα πραγματικά. Έντονα και όμορφα συναισθήματα και η στιγμή μοιάζει μαγική.
Μην αναρωτιέσαι πως θα την κρατήσεις ζωντανή.
Άνοιξε τα μάτια σου και αν είναι τόσο δυνατή δεν θα χαθεί.
Στο δρόμο σου ξανά θα εμφανιστεί.
Αλλιώς για πάντα μέσα σου θα ζει και θα γεμίζει με ελπίδα την ζωή.
Με ελπίδα πως υπάρχει κάπου εκεί έξω κάποια άλλη στιγμή ίσως και πιο δυνατή.
Απρόβλεπτη και όμορφη και αυτή έτοιμη να την ζήσεις από την αρχή.
αντί,
πάντα δίνεις μια εξτρά πινελιά στα κείμενά μου!!!
john.s, εσύ πάντα τα πάς λίγο παρακάτω τα ποιήματά μου!!! μου αρέσει τόσο που προχωράς την σκέψη και τον στοίχο, και κάνεις ένα καινούργιο δικό σου ποιηματάκι, συνέχεια και απάντηση στο δικό μου. Κι έχεις τόσο δίκιο. Σε ευχαριστώ, έτσι είναι όπως τα λές. Άνοίγω τα μάτια μου λοιπόν!!!
Δημοσίευση σχολίου