Θέση κενή...

Εξαφανισμένη στο πλήθος
καιρό τώρα...
χαμένη από την σκιά μου
άγνωστη και από μένα
κρατάω σημειώσεις της ζωής μου που περνά
σχεδόν με προσπερνά, αδιάφορα, μουντά
σαν βαρετή ταινία..
γεύση στεγνή στο στόμα αφήνει,
κι αναρωτιέμαι ταίζοντας σιγά το «πεινασμένο» εγώ μου
«υπάρχω;»
είναι όλα τόσο μακριά...δεν βλέπω τίποτα...μόνο φωτιά
καίγονται τα σωθικά, ξεχασμένα χωριά

Σαν τιμωρημένη που χρόνια ήμουν απόν
ψάχνω το παρελθόν
χάνω το βλέμμα να υπάρξει
και ξαφνικά, μα τόσο ώριμα γλυκά
πετάω πράγματα παλιά
χρόνια ασπρόμαυρα, εικόνες θολές
αναμνήσεις κενές...

ανοίγω τα μάτια με αγωνία να υπάρξουν,
να γλιτώσουν
με κοιτούν αμίλητα
στο μέσα μου μπλεγμένα, κουβαριασμένα,
χαρούμενα βαμμένα,
βαριά μυρίζουν ξένα
σκόνη πυκνή και άχρωμη.
πνίγομαι στα παιδικά δάκρυα

ταχτοποιώ και καθαρίζω
μου κάνω χώρο να καθίσω
στην ξενιτιά μου σκοτεινιά..

Σε μια βαλίτσα της γιαγιάς, δερμάτινη, παλιά
νοσταλγικά, νωπά τα παιδικά μου χρόνια
με κλάματα μουντά στοιβάζω,
και μια κορδέλα ροζ,
σαν τα παπούτσια που φόραγα μικρή
τρέχοντας να πιάσω την ζωή

που πήγαν όλα αυτά και χάθηκαν...
που κάθισαν, ποιον άγγιξαν...
ξεχάστηκαν...

Δειλά βουτώντας στον βυθό μου
ακίνητη, λουσμένη φόβο,
τρέμω και περιμένω κενή
ακίνητη, χλωμή
στην ύπαρξή μου αφόρητα μικρή..

κλείνω τα μάτια για να τα ξανανοίξω αργά

Στα σκοτάδια της ψυχής μου αγνή,
σαν τις καινούργιες μουσικές μου
άβγαλτη
με δύναμη πρωτόγνωρη, ωμή
αγγίζω τις σκιές μου
ισχνές φιγούρες, πλαστικές
κούκλες χλωμές.

«Εμπρός... μιλήστε μου λοιπόν...
σας περιμένω κάθε βράδυ μοναχή
στο πάρτι της ζωής μου
να βρεθούμε, να τα πούμε
για όλα αυτά που δεν έζησα να μοιραστούμε
και για όλα αυτά που θα έρθουνε
να με αδειάσουν βαθιά, να με γεμίσουν ξανά
όνειρο αληθινό στο ξημέρωμά της ψυχής μου

και ζαλισμένοι θα χορέψουμε νοσταλγικά
χωρίς παπούτσια δανεικά
σε γνώριμους παλιούς ρυθμούς θα λικνιστούμε
και προβολείς θα φωτίσουνε ξανά
μέσα στο μισόφως της ψυχής μου
μώβ βελούδο το θέατρο της ζωής μου

Εύθραυστα ίχνη στο πλατό
υπέροχα δικά μου
ελάτε λοιπόν να ξαναπαίξουμε
στο παραμύθι της μικρής αέρινης ζωής
Άντε, μην αργείτε, κρυώνω...
στον ουρανό του τίποτα.