σταμάτησε ο χρόνος
μου έκλεισε το μάτι
δεν ξεπλένονται οι εικόνες
με λούζουνε βασανιστικά
μου χαμογελούν λυτρωτικά
ταξίδεψε η ελαφρότητα
και βούλιαξε
μέσα στο ποτάμι της φτώχιας
καρφώθηκε στο μυαλό η πλημμύρα της ζωής
πλανεύτηκε στα δειλινά
και έπεσε βαριά στον σταματημένο χρόνο
στα κρεβάτια του κόσμου
και στην κοπή της ματιάς
μούδιασε η ανάσα
χωρίς αναισθητικό
-απαλλοτρίωση σε χρόνο αργό-
4 σχόλια:
Λαμπερά, λυτρωτικά χαμόγελα
Ταξιδεύουν την ελαφρότητα τ’ ονείρου,
Λίγο πριν βουλιάξει μέσα στο ποτάμι της φτώχιας.
Η τρυφερή αθωότητα στο βλέμμα
Καρφώνει στο μυαλό την πλημμύρα μιας ζωής πλανεμένης
Από μαγευτικά δειλινά.
Γυμνά ποδαράκια παραβιάζουν βαριά το σταματημένο χρόνο.
Μουδιάζει η ανάσα, Μυρσινάκι,
Στα κρεβάτια του κόσμου σου.
Κοφτερό νυστέρι η ματιά της αθώας απορίας,
Σκίζει το μέρος της καρδιάς χωρίς αναισθητικό,
Απαλλοτριώνοντας σε χρόνο αργό
Ζωές,
Αγώνες,
Ιδεολογίες,
Θανάτους και
Συμβιβασμούς.
Η πρώτη στάση σου
Πονάει
Ενοχοποιεί και
Αφυπνίζει
Αγαπημένη μου.
Καλησπέρα!
Myrsinie καλησπέρα.Είσαι τά μάτια μας στόν κόσμο.Καμμία φωτο δεν είναι τυχαία,η κάθε μία λέει κάτι από αυτό πού έχεις στο μυαλό σου,αυτό πού ψάχνεις στίς περιπλανήσεις σου.Χρόνια πολλά πρίν ,ίσως δεν είχες γεννηθεί,μιά πολλή πικρή εποχή για το Μπαγκλαντές,το έκανε γνωστό σέ όλο τον κόσμο.Ο George Harisson έκανε ενα κονσέρτο και τραγούδησε το ομώνυμο τραγούδι.BANGLADESH.Σου το αφιερώνω.
Φιλιά
Χρήστος
Σταυρούλα μου γλυκιά, άργησα πολύ, το ξέρω, μα η είσοδος του καλοκαιριού με βρήκε πλανεμένη σε νησιά και παραλίες. άνοιξε ο καιρός και η διάθεση, και κλείσαν για λίγο τα σύνορα του σπιτιού και του υπολογιστή. Πολύ μου άρεσε το προφίλ σου, και το σχόλιό σου. Πάντα εύστοχη και διεισδιτική. Η Δεύτερη στάση μου είναι καθ' οδών...
σε φιλώ με μια ανάλαφρη γεύση απο αλμύρα και γιασεμί.
ελπίζω να απολαμβάνεις κι εσύ τις υπέροχες έναστρες νύχτες
χχχ
μυρσίνη
Καλέ μου Χρήστο, σε ευχαιριστώ καταρχήν για την αφιέρωση, και κατα δεύτερον για τον τρόπο που βλέπεις τις φωτογραφίες μου. Το να μπορείς να καταλαβαίνεις την ματιά μου και το συναίσθημά μου πίσω απο αυτές, είναι για μένα η μεγάλη ευτυχία, και χαίρομαι να υπάρχουν βλέμματα σαν το δικό σου, να τις κοιτάνε, και να τους ταξιδεύουν, όπως με ταξιδεύουν κι εμένα, κάθε φορά που τις κοιτάζω. Γνωρίζω για την τραγική ιστορία του Μπαγκλαντές...ναί, η αλήθεια είναι πως τα διάβασα, δεν τα πρόλαβα!
σε φιλώ, και πάω να βρώ την αφιέρωσή σου!
χχχ
μ
Δημοσίευση σχολίου