Περίεργη συγκυρία η γνωριμία
η στιγμή
η συγχρονικότητα
εκεί, στην ησυχία του βλέμματος σου
μια πρόκληση -μια πρόσκληση-
και εκεί που τελειώνουν οι λέξεις
μια σιωπή
για όλα όσα δεν χωράν στα λόγια
που αντιστέκονται στην συμβολοποίηση
στον απροσδιόριστο πυρήνα
εκεί, στο ανολοκλήρωτο
στην ανεπάρκεια της γλώσσας
εκεί, στο βάθος της σκέψης
στο πραγματικό
είσαι κάπου εκεί
στα όρια του δεσμού της γλώσσας
που φυλακίζει τα ανείπωτα
τα βασανιστικά πάθη
τις αρχέγονες ενορμήσεις
την φυλακή της φαντασίωσης
εκεί, στην οδύνη τ ων εσωτερικών συγκρούσεων
στην ενοχή του θυμού
στο αβάσταχτο του συνεχόμενου ψαξίματος
στο τραύμα, - αυτό το ανυπόφορο της ύπαρξης-
στην βαθιά τομή -στην ουλή της μνήμης-
να διαφυλάξουμε την εμπειρία
στα ίχνη μιας σβησμένης γραφής
για να υπάρξουμε έστω για μια στιγμή
υ.γ. θα φύγω για λίγο, αλλά θα είμαι εκεί..
8 σχόλια:
HI MIRSINIE.I HOPE YOU ARE OK.SEE YOU
ΧΡΗΣΤΟΣ
Μυρσινάκι μου,
έμαθα πως τούτες τις μέρες
είσαι "πολύ κοντά στο Θεό".
Τραγούδησέ του το πρωί,
εκεί ψηλά που είσαι.
Τραγούδα του το "μ' αεροπλάνα και βαπόρια",
μπας και τον μερέψεις,
μέρες που 'ναι, κοριτσάκι μου,
και καταδεχτεί να ρίξει κανα βλέμμα
προς τα κάτω
και άρει την εξορία μας από τα μάτια Του.
Καλό Πάσχα και καλή επάνοδο.
Sταυρούλα
Ιμαλάια wow!ανέβηκες λοιπόν στη σκεπή του κόσμου.Πως μοιάζουν όλα από 'κει πάνω? μικρά κι ασήμαντα?χαρούμενα και γαλήνια ή θλιμμένα και νοσταλγικά?εξαρτάται απ'την οπτική γωνία θα μου πείς...εύχομαι να βρείς τις απαντήσεις σου αν και σημασία έχει το ταξίδι.Κι εσύ σίγουρα φρόντισες "να 'ναι μακρύς ο δρόμος".Αν και κάτι μου λέει πως οι απαντήσεις είναι θαμμένες κάπου στην πατρίδα,σ'ένα σκοτεινό υπόγειο,μέσα σ'ένα χάρτινο κουτί ίσως. Ανάμεσα σ'ένα παιδικό μαξιλάρι και μια ξεχαρβαλωμένη κούκλα...ίσως...περίεργη κρυψώνα:)
Σε φιλώ Μιρσινάκι
καλή επιστροφή!
Χρήστο μου, ελπίζω να είσαι καλά. μόλις επέστρεψα, και ετοιμάζομαι να βάλω φωτογραφίες, να σε ταξιδέψω. Λίγο υπομονή...σε φιλώ
Σταυρούλα μου, καλώς σε βρίσκω πάλι στα γνωστά εδάφη...μοναδική εμπειρία το ύψος, η αίσθηση πως είμαι πιο κοντά στον ουρανό...στον άγνωστο αυτόν θεό.
του τραγούδησα....ελπίζω να με άκουσε...για να δούμε
σε φιλώ πολύ και σου εύχομαι ευημερία
Ευούλα μου γλυκιά,
έτσι μοιάζουν όλα από ψηλά
όπως τα περιέγραψες
μικρά και θλιμμένα
ασήμαντα και μάταια
κι εγώ μικρή και παγωμένη
μπροστά στην θέα τους
ναι, έχεις δίκιο, οι απαντήσεις είναι εδώ, κάτω απο το μαξιλάρι μου
μα διαλέγω τον δύσκολο δρόμο
μου αρέσει η περιπλάνηση και η περιπέτεια
περιμένοντας να δω πως θα μου τα φέρει η ζωή
σε φιλώ πολύ
Μυρσίνη καλησπέρα
ήθελα από καιρό να σου γράψω΄γιατί με συγκίνησαν πολύ αυτά που κατά καιρούς έγραψες στον Βασίλη.
Τελευταία σε "ζήλεψα", (φυσικά με την καλή έννοια του όρου), γιατί ένα από τα ταξίδια που ονειρεύομαι να κάνω είναι στην Ινδία.
Κι αν ακόμα δε βρήκες τις απαντήσεις που ψάχνεις, και μόνο που ανέβηκες τόσο ψηλά, νομίζω πως είναι σπουδαίο πράγμα. Σου εύχομαι να μπορείς να ταξιδεύεις πάντα και αν ζεις την κάθε στιγμή, γιατί είναι μοναδική στη ζωή μας και δεν πρόκειται να επαναλειφθεί.
Ταξίδεψα κι εγώ λίγο προς τα εκεί, μέσα από τις φωτογραφίες σου.
Καλό βράδυ
Η Λουκία της δίκοπης ζωής
Alma Libre
Λουκία μου,
καλώς σε βρίσκω στα μονοπάτια των ταξιδιών μου. σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και τις ευχές σου. κι εγώ σε διαβάζω...σαν να σε ξέρω νοιώθω.
εύχομαι οι φωτογραφίες μου να είναι η αρχή των δικών σου ταξιδιών, των δικών σου στιγμών.
Η Ινδία είναι ένα όνειρο που δεν εκπληρώνεται ποτέ...δεν χορταίνεται...δεν κατακτιέται...μόλις γύρισα και θέλω τόσο να ξαναπάω...σαν κάτι δικό μου να έμεινε εκεί
κάτι υπάρχει εκεί... δεν ξέρω αν βρίσκει κανείς αυτό που ψάχνει, πάντως κάτι ανακαλύπτει, κάτι πέρα από τα λόγια.
σίγουρα αυτό το ταξίδι με άλλαξε...με ταρακούνησε
σου εύχομαι ολόψυχα να εκπληρώσεις το όνειρό σου και να πας στην Ινδία. έχεις δίκιο, η ζωή είναι μοναδική
μην μείνεις στις φωτογραφίες, είναι φτωχές.
να τολμήσεις
σε φιλώ
εύχομαι να τα ξαναπούμε
χχχ
μ
Δημοσίευση σχολίου