Σκορπίσου

Ξύπνησα με την αλμύρα στο στόμα...

Είχα ονειρευτεί όλους τους ωκεανούς που με ταξιδέψανε

Όλα τα φώτα που με οδηγήσανε

Όλους τους δρόμους που με παρασύρανε

Όλα τα βλέμματα που με πλανέψανε

Όλα τα φιλιά που με κατάπιανε

Όλα τα δειλινά που με ξυπνήσανε

Όλα τα βράδια που με συντροφεύσανε

Όλες τις στιγμές που με συνταράξανε

Όλα τα βλέμματα που με ζεστάνανε

Όλα τα χάδια που με αγκαλιάσανε

Όλους τους μικρούς ήχους που αγάπησα

Όλες τις μυρωδιές που δεν ξέχασα

Όλες τις ανάσες της ζωής που με λούσανε

Δεν είναι όνειρο η ζωή

Άνοιξε την πόρτα

Βγες έξω και σκορπίσου

Η ζωή είναι μικρή

για όλα αυτά που θέλουμε να ζήσουμε

Καλή Ανοιξη!

Υ.γ. Σε μια άχρονη σιωπή,

ξεχασμένοι από επιθυμία και ανάγκη,

μες τη δροσιά μιας ήσυχης χαράς,

θα ξανασυναντηθούμε!

let's start blogging again

Περπατάμε σκυφτοί , κάποιες φορές σηκώνουμε τα μάτια,
Συναντιόμαστε με τα βλέμματα, με τις ψυχές,
Προσπερνάμε, ξεχνάμε, τρέχουμε
Σταματάμε, χαζεύουμε, ξεκουραζόμαστε
Αναρωτιόμαστε, συμπορευόμαστε, ανεβαίνουμε ψηλά
Χανόμαστε, αφήνουμε τα χέρια, κατρακυλάμε,
Χτυπάμε, ξανασηκωνόμαστε, μεθάμε, εξαρτόμαστε
Μπερδευόμαστε, ξαναβρισκόμαστε, συνδεόμαστε
Αφηνόμαστε, γελάμε, κλαίμε, συνεχίζουμε, περπατάμε,
Δεν σταματάμε, κοιμόμαστε, ξυπνάμε, ονειρευόμαστε
Πετάμε, ξαπλώνουμε, λιαζόμαστε, κρυώνουμε
-Παγώνει και η καρδιά στην μοναξιά καμιά φορά-
Πορευόμαστε, συνεχίζουμε, σταματάμε, αναρωτιόμαστε
Μοιραζόμαστε, καταλαβαινόμαστε, δεν καταλαβαινόμαστε,
Συνεχίζουμε, αντέχουμε, δεν αντέχουμε, χανόμαστε
Γυρνάμε πίσω, όλοι και κανείς,
Μπροστά το ίδιο, δεν υπάρχει τέλος
Αλλάζουν οι εποχές, τα χρόνια τρέχουν, τα πρόσωπα σκληραίνουν
ζαρώνουν, τα μάτια υγραίνονται συχνά
τα σώματα δεν αντέχουν πολύ πια
και όταν ξαπλώνουν οριστικά,
η γλύκα της ζωής μένει στο στόμα συντροφιά

καλή χρονιά